1555 р., червня 14, Пйотрків Сигізмунд Август надає право райцям міста Львова використовувати на відбудову міських укріплень спадщини львівських міщан, що померли без спадкоємців
Коп.: ЦДАУЛ. - Ф.52, оп.2, спр.614, арк.94-95.
n nomine Domini amen. Ad perpetuam rei memoriam. Sigismundus Augustus Dei gratia rex Poloniae, magnus dux Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, Livoniae etc.
dominus et haeres. Significamus praesentibus literis nostris, quorum interest, universis et singulis. Quia nos animo perpendentes civitatem nostram Leopoliensem eo loco sitam esse, qui ab hostium nominis christiani crebris insultibus identidem perturbatur, ob idque incolas illius necessario indigere sumptibus ex quibus munitiones civitatis et novas interdum extruerent et eas, quae vetustate attritae sunt restituerent et restaurarent. Quod quidem cum perspiceremus sedulo eos agere idque praecipue illis curae esse, ut civitatem munitionibus praesidiis reliquoque instrumentorum bellicorum apparatu instructam redderent, ut tanto maius studium ornandae ac muniendae civitatis in illis accenderemus, de certa scientia ac deliberatione nostra ac cum consensu consiliariorum nostrorum in hoc generali regni nostri conventu nobiscum existentium, omnia bona mobilia et immobili qualiacunque sint et quibuscunque censeantur nominibus non tantum civilia, verum etiam terrestria, quae unquam ad nos ac serenissimos succesores nostros post decessum eorum civium Leopoliensium, qui nullos legitimos haeredes ac successores post se reliquerunt, ad nos nostrosque successores iure caduco fuerint devoluta, in disponionem ac dispensationem proconsulis ac consulum eiusdem civitatis praesentium et pro tempore existentium, dandum, donandum et concedendum duximus damusque donamus et concedimus perpetuis temporibus et in aevum, nihil penitus pro nobis et successoribus nostris in eiusmodi bonis sic relictis reservando. Ea tunc lege et conditione, ut quoties aliquis civium Leopoliensium morte praeoccupatus, nullos legitimos haeredes et successores post se reliquerit, tum proconsul et consules praedictae civitatis, praesentes et pro tempore existentes, bonis illis, ut praemissum est relictis, in disponionem ac dispensationem acceptis ad aliquod genus munitionis civitatis insigne et notabile ea ipsa convertere debebunt ac erunt adstricti, per ipsos proconsulem et consules Leopolienses, praesentes et pro tempore existentes, bona eiusmodi iure caduco vigore donationis praesentis nostrae ad illos devolventia et devoluta, cum omni iure, dominio et proprietate tenenda, habenda, possidenda, utenda, fruenda, necnon commutanda, resignanda ac in usus munienda civitatis Leopoliensis perpetuis temporibus convertenda. In cuius rei fidem sigillum nostrum praesentibus est subappensum. Datum Piotrkoviae feria sexta intra octavas Corpori Christi, anno Domini millesimo quingentesimo quinquagesimo quinto, regni nostri XXVI. Relatio magnifici Ioannis de Ocieszyno, regni Poloniae cancellarii, generalis Cracoviensis, Sandecensis ac Olsztynensis capitanei, succamerarii Cracoviensis.Ioannes Ocieski regni Poloniae cancellarius.
ім‘я Господа амінь. Для вічної пам‘яті справи. Сигізмунд Август, Божою ласкою (титулатура). Даною нашою грамотою повідомляємо всім і кожному, кому необхідно. Ми, пильно зваживши, що наше місто Львів в такому місці знаходиться, що постійно турбується частими нападами ворогів під іменем християн, внаслідок цього його жителі мають потребу у видатках, щоб вибудувати нові укріплення міста і ті, що за старістю є зношені, відновити і поновити. Ми уважно розглянули, що їм слід під постійною опікою мати (цю відбудову), щоб місто оборонними укріпленнями та іншим військовим обладнанням було облаштоване, щоб до ще більшого старання для слави і укріплення міста ми їх заохотили, з певного нашого відома і обдумування та за радою наших дорадників, що зібрались разом з нами на цьому вальному сеймі нашого королівства, все рухоме і нерухоме майно, яке б не було і якими б іменами не визначалося, не тільки міське, а також земське, яке будь-коли нами і нашими найяснішими спадкоємцями правом горла[93] було успадковане, після смерті тих львівських міщан, які жодних спадкоємців і наступників після себе не залишили, у розпорядження і управління бурмистра і райців того міста, що тепер є і в майбутньому будуть, вважали дати, дарувати і надати, даємо, даруємо, і надаємо на вічні часи і назавжди, нічого не зберігаючи для себе і своїх спадкоємців в тому залишеному майні. При такому праві та умові, що скільки б львівських міщан не померло, не залишивши жодних законних спадкоємців та наступників, тоді бурмистер і райці вищезгаданого міста, сучасні і що в майбутньому будуть, ті залишені маєтки, як вищезгадано є, прийнявши у розпорядження і управління, повинні і зобов‘язані використати відчутно і помітно до будь-якого роду укріплень міста. Ті львівські бурмистер і райці, сучасні і що в майбутньому будуть, такі маєтки за правом горла відповідно до даної нашої донації, що вони успадкують і успадкували, з усім правом, володінням і власністю (можуть) тримати, мати, володіти, користуватися, вживати, а також міняти, відступати, використовувати для укріплення міста Львова на вічні часи. Для довіри справи до даної (грамоти) наша печатка є підвішена. Дано у Пйотркові у п‘ятницю в октаву (свята) Тіла Господнього, року Божого 1555, нашого панування - 26.
Йоан Оцєський, канцлер Польського королівства, підписав.
За свідченням вельможного Йоана з Оцєшино, канцлера нашого королівства, краківського генерального старости, підкоморія, сандецького та ольштинського старости.