1548 р., липня 24, Пйотрків Сигізмунд Август надає місту Львову право викупити село Скнилів з рук шляхтича Іоана Вишньовського та дарує його місту зі всіма прибутками та користями
Коп.: MK, 78, k.386-387v. Титульний напис копіїста: “Donatio perpetua villae Xnilow civitati Leopoliensi”.
Регест: MRPS, V/1, №1020.
n nomine Domini amen.
Ad perpetuam rei memoriam. Solent reges et principes, quorum memoriam volunt esse perpetuam ea litterarum monumentis commendare. Quamobrem nos Sigismundus Augustus Dei gratia etc. Significamus etc. Cum civitas Leopoliensis ad eam diem ita se gesserit, ut et inter se tranquille et quiete vitam agant et statum civitatis inconcussum retineant et ad reprimendum hostiles conatus maenibus et bellicis tormentis civitatem ipsam egregie muniant, dignam esse iudicavimus, in quam gratiam nostram in hoc regni nostri foelici initio testatam benefitio nostro faceremus. Quamobrem proconsuli et consulibus ipsius civitatis atque adeo toti civitati Leopoliensi villam nostram Xnilow, quam nunc nobilis Ioannes Wisnyowsky in certa pecuniarum summa obtinet coniunctam fundo ipsius civitatis, quam ex consensu nostro iam antea dato civitatis ipsa ab eo redimere debet, animo bene deliberato ac consiliariorum nostrorum consensu accedente dandam et donandam duximus damusque et donamus praesentibus literis titulo perpetuae et irrevocabilis donationis, cum omnibus ad eam ipsam villam pertinentis agris, pratis, campis, sylvis, pinetis, quercetis, saltibus, indaginibus, lucis, sareptis, pascuariis, venationibus, aucupiis, lacubus, stagnis, piscinis, fluviis, fluminibus, rivis, torrentibus, piscaturis, molendinis eorum, quod emolumentis, colonis, hortulanis, tabernis censibusque, pensionibus, tributis ac laboribus ex ea provenientibus ac cum praedioipsius villae ibi est et qualiter cum omnibus ad eam villam pertinentibus utilitatibusque, provenientibus et redittibus eius universis, quae nunc ibi sunt et postea industria humana excogitari poterunt, nullis penitus exceptis, ita late et longe quemadmodum suis finibus continetur ac ab allis vicinis villis distincta est, ita quod spetialitas generalitati et generalitas spetialitati non deroget.
Nihil iuris, dominii et proprietatis nobis et successsoribus nostris in ea ipsa villa reservantes, sed totum in civitatem ipsam Leopoliensem transferentes. Quam villam civitas Leopoliensis tenebit, habebit et possidebit temporibus perpetuis fructusque et redittibus universos proconsul et consules percipient et in usus civitatis necessarios convertentes. Quam quidem etiam villam Xnilow cum omnibus ad eam pertinentibus iuri civili Leopoliensi atque adeo ipsi civitati adiungimus, unimus, incorporamus et invisceramus ammoventes ab ea ipsa villa omnia iura Polonica eximentesque eam ab omni iurisditione palatinorum, castellanorum, capitaneorum, iudicum, subiudicum ac aliorum quorumvis officialium terrestribus, dantes autem illi ius Theutonicum, quo civitas ipsa Leopoliensis utitur, ita quod unus fundus cum fundo civili unusque corpus cum ipsa civitate esse censeatur neque alibi, quam in iuditio corum civili occasione 1villae praedictae Xnilow respondere teneantur quemadmodum de fundo ipsius civitatis in eodem iuditio responderent. In cuius rei fidem etc. Datum Piotrcoviae in conventione generali pridie festi sancti Iacobi apostoli, anno Domini millesimo quingentesimo quinquagesimo, regni vero nostri vigesimo primo. Praesentibus, quibus supra.Sigismundus Augustus rex subscripsit.
ім‘я Господа амінь. Для вічної пам’яті справи. Мають звичку королі та володарі, які хочуть, щоб була вічна пам‘ять (про справи), доручати її пам‘яткам грамот. Тому ми Сигізмунд Август і т.д. Повідомляємо і т.д. У місті Львові до цього дня так ведеться, що між собою міщани спокійно і мирно життя проводять та становище міста непорушним залишають, для стримання ворогів з величезним зусиллям мури та військові знаряддя того міста укріплюють, тому ми судимо, що гідним є при засвідченій нашій ласці, для щасливого прикладу у нашому королівстві зробити нашу благочинність (міщанам). З цієї причини бурмистру і райцям того міста, а також усьому місту Львову наше село Скнилів вважали дати і подарувати, що тепер шляхетний Йоан Вісньовський за певну суму грошей тримає, суміжне з грунтами того міста, яке (село) з нашої вже раніше даної згоди те місто від нього повинно викупити; добре обдумавши і вдавшись до згоди наших дорадників, даємо і даруємо даною грамотою знаком вічної та незворотної донації з усіма до того села належними грунтами, луками, полями, лісами, сосновими борами, чагарниками, заростями, гаями, болотами, пасіками, пасовищами, місцями для полювання на тварин і ловів птахів, озерами, багнами, ставками, річками, потоками, джерелами, струмками, ставками їх млинами, з будівлями, залежними селянами, загародниками, шинками і чиншами, зборами, данинами і роботами, що з них мають, та з фільварком, де село знаходиться, та зі всіма до того села належними користями, прибутками, зисками, які тут є і в подальшому людське вміння може видумати, без жодного винятку, так як у ширину
і довжину своїх меж простягаються і від інших сусідніх сіл відокремлюються, так щоб конкретне загальному і загальне конкретному не суперечили.
Жодного права, володіння і власності нам і нашим спадкоємцям у цьому (селі) не зберігаємо, але все нашому місту Львову передаємо. Місто Львів хай це село тримає, має, володіє вічними часами, всі користі і зиски бурмистер та райці хай отримують і на необхідні користі міста використають. І це село Скнилів з усіма прилеглостями міському львівському праву, а також тому місту приєднуємо, з‘єднуємо, інкорпоруємо та вкладаємо, відмінюючи в тому селі все польське право та вилучаючи його з-під юрисдикції воєвод, каштелянів, старост, суддів, підсудків та інших будь-яких наших земських урядовців, а даючи йому німецьке право, яким місто Львів користується; так що один грунт та одне тіло з грунтом міста має складати, і ніде, тільки у міському суді випадку вищезгаданого села Скнилів відповідати повинні, точно так як на грунті того міста в тому суді відповідали би. Для засвідчення справи і т.д. Дано на вальному сеймі у Пйотркові напередодні свята св. апостола Якоба, року Божого 1550, нашого панування - 21, у присутності, як вище.Сигізмунд Август, король, підписав.