1626р., березня 10, Варшава Сигізмунд III дозволяє львівському магістрату стягувати податки, які раніше львівський староста брав до королівського столу, з умовою, що магістрат сплачуватиме львівському старості 2100 злотих щорічно
Ориг.: ЦДІАУЛ. - Ф.131, спр.669. Пергамент: 29,5х63 + 11 см. Написи: “Regestratae. Iaco- bus Maximillianus Fredrosky” (XVII), “Donatio proventum capitanealium magistratui Leopoliensi ratione novae munitionis versus plagam septentrionalem ac orientalem alias ku Strzylnicy erigendae, in conventione regni generali concessa, anno 1626” (XVII).
Печатка відсутня.Kon.:MK, 173, k.238v-240v (з датою 10 лютого 1626 р.); ЦДІАУЛ. - Ф.52, оп.1, спр.108, арк.34-35; арк.36-37зв; оп.2, спр.643, арк.181-185.
Регест: Каталог, №804.
igismundus Tertius Dei gratia rex Poloniae, magnus dux Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, Livoniae etc., necnon Svecorum, Gottorum Vandalorumque haereditarius rex. Significamus praesentibus litteris nostris, quorum interest, universis et singulis, expositus nobis esse per certos proceres ac consiliarios nostros, quod civitas nostra Leopoliensis in ea parte, qua septentrionalem ac orientalem plagam versus castrum superius spectat, caetera munitione urbis ac arcendam incursionem et insultus hostiles sit debilior, praesertim, quod super immunitatem collem vulgo Strzelnica dictum, habeat, unde non mediocre civitati periculum metuendum foret. Cum itaque restaurandae in ea parte munitioni sive novae, ubi opus fuerit erigendae cives nostri Leopolienses studium suam adiiciant, in idque sedulo intendant, ut civitas Leopoliensis ad omnes hostiles impetus sit et reipublicae praesidio et nobilitati ac universis
regni incolis refugio faciendum nobis esse duximus ad humilem supplicationem apud nos nomine ipsorum factam, ut hoc eorum tam utile in rempublicam institutum promoveremus. Porro cum videamus res civitatis Leopoliensis partim aura pestifera, partim incursionibus Scithicis, partim caritate annonae, maximae vero indebitis ac illicitis contra iura et privilegia a nobis et divis antecessoribus nostris civitati huic concessa et decreta eo nomine lata, exactionibus, litibus, dissidiis, attritas, proinde inhaerendo nuntiorum terrestrium ad praesentia comitia congregatorum consensui, tum et senatorum nostrorum relationi, quo melius cives nostri Leopolienses huic munitioni intendant, omnes differentias et exactiones praeter ordinationem serenissimi olim Sigismundi Primi regis Poloniae et privilegia serenissimorum olim antecessorum nostrorum ipsis benigne concessa et praeter decreta omnia ex quacunque causa ad praesens usque tempus lata, quacunque arte a capitaneis nostris in civitate nostra Leopoliensi excogitatas ex dictis civibus nostris tollimus, cassamus et annihilamus ac praesentibus litteris nostris cavemus, mandamus, ut in posterum omnes proventus etiam molendinorum castrensium vulgariter apellatorum, thelonei sive foralium magnorum et census ac obventiones laniorum et aliorum artificum decretis specificatorum reliquosque et singulos redditus quocunque nomine appellatos, intro et circa Leopolim ad mensam nostram regiam, capitaneo loci illius solvi et exigi debitos magistratus civilis Leopoliensis exigat, percipiat et post modum quotannis pro quolibet festo sancti Martini iuxta litteras lustrationis anni millesimi sexcentesimi decimi septimi summam duorum millium et centum florenorum capitaneo nostro Leopoliensi pro tempore existenti restituat ac persolvat.
Nec alias obventiones, census, utilitates, commoda et accessiones, tam ordinarias, quam extraordinarias, tam in civitate, quam in universo ambitu fundi et suburbium Leopoliensium habebit vel usurpare aliquando a quopiam ex quacunque re et occasione, ipse capitaneus, ac eius officiales sibi poterint praeter consuetam custodiam, arcis et iudicium subcastrensium, regimine salvo et integro ibidem reservato civitati. Verum quoad mercatores et hospites cuiuscunque illi fuerint conditionis et nationis, cum universis suis rebus, mercibus ac familia etiamsi sub castro manserint et extiterint, nullum penitus ius et interesse capitanei ac aliquis alius praeter officium civile etiam incidente et interveniente aliqua causa ipsiusmet capitanei ad tales homines habebunt et usurpare quoquo modo poterunt. Similiter in distribuendis hospitiis abusum restringimus iniungimusque capitaneis nostris, ut se in omnibus secundum decretum divae memoriae Stephani regis conservent et authoritate horum comitiorum nonnisi nobilibus districtus Leopoliensis hospitia dent et tribuant, liberis ab eo onere per omnia reservatis aedibus consulum, scabinorum et reliquorum officialium ac domunculis circa praetorium in medio fori consistentium. Insuper doctorum, quos pro publicis personis haberi et a singulis oneribus liberos suisque iuribus et praerogativis frui et per omnia gaudere volumus ac statuimus. Quae omnia sub paena contra negligentes capitaneos decretis et legibus, regni descripta in omnibus et singulis non modo ipsi capitanei civitatis Leopoliensis tenere et conservare, verum ut et ab aliis omnibus conserventur, ac non transgrediantur curare et omnino inhibere debebunt sintque astricti. Quo autem ea munitio facilius ac citius suum sortiatur effectum ea speciali gratia nostra regia concedimus praefatae civitati nostrae ducti exemplo serenissimi olim Alexandri regis praedecessoris nostri, ut mercatores undecunque Leopolim venientes et inde discedentes depositoriumque civitatis eiusdem transeuntes, in vim depositorii a singulis centum florenis, septem grossos cum dimidio pro praefata munitione persolvant, exceptis duntaxat civibus Leopoliensibus. Quod ab omnibus mercatoribus observari, ac ut is proventus in munitionem civitatis convertatur, fieri volumus et declaramus praesentibus litteris nostris. In cuius rei fidem praesentes manu nostra subscriptas sigillo regni communiri mandavimus. Datum Varsaviae in conventione regni generali, die X mensis Martii, anno Domini MDCXXVI, regnorum nostrorum Poloniae XXXIX, Sueciae vero XXXII.Sigismundus rex.
Ioannes Lipsky.
игізмунд Третій, Божою ласкою (титулатура). Даною нашою грамотою повідомляємо всім і кожному, кому необхідно. Представлено певними нашими магнатами і дорадниками, що та частина нашого міста Львова, розташована з північного і східного боку в напрямку Високого Замку, є ослаблена від інших укріплень міста та замку при нападах і натисках ворогів, особливо тому, що (над цією частиною) звисає незахищений горб, званий по-простому Стрільницею*, звідки місту великої небезпеки слід стерегтися. І щоб при відновленні в тій частині укріплень або зведенні нових, як потрібно буде, наші львівські міщани свою ретельність виявили, і до цього діяльно прагнули, щоб місто Львів від усіх ворожих нападів було для держави захистом і притулком шляхті та всім жителям королівства; ми вважали, що нам при уклінному проханні, поданому нам від їх імені, щоб ми розвинули у державному устрої те, що для них є таким корисним. Далі побачили ми, що справи міста Львова частково через смертоносне повітря, частково через набіги скитів, частково через дорожнечу хліба, а максимально через неналежні і недозволені податки, проти прав і привілеїв, тому місту наданих нами і нашими божественними попередниками, і (проти) винесених декретів, (виникають) з цього приводу суперечки, незгоди, конфлікти. Внаслідок цього, покладаючись на згоду земських послів, зібраних на даному сеймі і на свідчення наших сенаторів, щоб краще наші львівські міщани цього укріплення прагнули, всі непорозуміння і податки, видуманими будь-якими хитрощами нашими старостами у нашому місті Львові, крім розпорядження (постанови) найяснішого покійного Сигізмунда І, короля Польщі, і привілеїв найясніших наших попередників, милостиво їм наданих, і крім всіх декретів, до сьогоднішнього часу виданих з будь-якої причини, тим нашим міщанам відміняємо, скасовуємо, забороняємо і даною нашою грамотою остерігаємо, наказуємо, щоб надалі всі прибутки, що по-простому називаються “від гродських млинів”, мита або великі торгові, чинш і дохід з ланів і інших ремісників, що в декретах виокремлено, та що залишилися і кожний прибуток, яким би іменем не називався, що у Львові і біля міста до нашого королівського столу старості того міста має сплачуватися і стягуватися, львівський міський магістрат хай стягує і утримує;
з приходом кожного року свята св.
Мартина, відповідно до грамоти люстрації 1617 року хай поверне і сплатить суму в 2100 злотих нашому львівському старості, що на той час буде. Ніяких інших доходів, чиншів, користей, виплат та доплат, як звичайних так і надзвичайних, як в місті, так і у всій околиці, землі та львівських передмістях сам староста та його урядовці не можуть мати або узурпувати від когось у будь-якій справі і у будь-якому випадку, окрім звичної охорони запису (до суду) та підзамчанських судів, залишиючи управління там цілком для міста. Поки будь-які купці та чужинці, якого б походження і нації не були, з усіма своїми речами, товарами і челяддю, навіть якщо під замком залишаться і перебуватимуть, ніякого цілком права і зацікавлення староста та хтось інший, крім урядовців міста, не матимуть (права) переривати (торгівлю) і втручатися з якихось причини до таких людей і не можуть узурпувати (це право) будь-яким чином. Так само зловноваження у розподілі гостьових кімнат[103] [104] обмежуємо і доручаємо нашим старостам, щоб вони у всьому, відповідно до декрету священної пам’яті Стефана, короля, дотримувалися, і повагою того сейму; хай тільки шляхті Львівського повіту гостьові кімнати дадуть і виділяють; і хай збережуть вільними від такого обтяження над усе будинки райців, лавників і інших урядовців та будівлі, що знаходяться біля ратуші, в середині площі. Нарешті, хочемо і встановлюємо, щоб доктори, яких мають за громадських осіб, хай від усіх обтяжень будуть вільними, нехай своїми правами і прерогативами користуються і тішаться. Це все (даємо) під карою проти порушників - старост, що описано в усіх подробицях в декретах і законах королівства, щоб не тільки самі старости міста Львова дотримувалися і оберігали, але щоб (вони) від всіх інших повинні і змушені оберігати і стежити і цілком забороняти, щоб не порушували. Для швидшого закінчення їхніх укріплень з спеціальної нашої королівської ласки, йдучи за прикладом найяснішого покійного Олександра, короля, нашого попередника, надали (таке): щоб купці, які звідусіль до Львова прибувають і там уникають склад, порушуючи (право) того міста, сплачували, за винятком львівських міщан, за правом складу від кожних 100 злотих 7,5 грошів на згадані укріплення. Хочемо і декларуємо даною нашою грамотою, щоб за всіма купцями стежили і щоб цей податок на укріплення міста витрачався. Для довіри до цієї справи дану (грамоту) нашою рукою підписали і наказали королівською печаткою засвідчити. Дано на вальному сеймі у Варшаві 10 березня, року Божого 1626, нашого панування у Польщі - 39, у Швеції - 32 року.Сигізмунд, король.
Йоан Ліпський, (секретар).