1378 р., листопада 11, Вишеград Людовик встановлює у Львові склад товарів для купців, що їдуть до Татарії та повертаються звідти
Ориг.: APK. - Dyplomy pergaminowe. - №70. Пергамент: 50х20 + 6,9 см. Напис: “Privilegium de libero transitu Thartariam” (XV). Без печатки.
Коп.: ЦДІАУЛ. - Ф.52, оп.2, спр.613, арк.32.
Опубл.: KDK, I, s.72-73; AGZ, Ш, s.61-62 (видано за копією XV ст. без подання місця і дати привілею).
Регест: Katalog, №70.
4
n nomine Domini amen. Nos Lodovicus Dei gracia rex Hungarie, Polonie, Dalmacie etc. Ad perpetuam rei memoriam, tam presentibus, quam futuris, volumus devenire, quod benignitate nostra regia considerantes et graciosius attendentes diversa et multiplicia dampna et incomoda ac depauperaciones, que fidelibus nostris regnorum nostrorum Hungarie et Polonie sacris coronis subiectis, civibus et incolis mercatoribus racione preclusionis et prohibicionis vie Tartarice, quas cives nostri in Lemburga in dictis nostris pretenderant mercatoribus, instarent et onerentur1 irrecuperabilitter, habita per nos et serenissimam principissam dominam Elizabeth genitricem nostram karissimam2 ac eciam nostrorum baronum sana, bene deliberata et matura deliberacione et ex certa nostra sciencia decernentes omnino volumus, deffinimus et statuimus perpetuo et irrevocabilitter, ut universi et singuli dictorum regnorum Hungarie et Polonie nostrorum cives et incole mercatores venientes cum eorum rebus et mercimoniis in dictam nostram civitatem Lemburgensem, cuiuscumque generis, speciei et materiei existant, dummodo se fidedigno dictorum nostrorum Hungarie et Polonie regnorum docuerint testimonio fore cives seu incolas, ad plenos quatuordecim dies cum dictis eorum mercibus in dicta civitate Lemburga continuare pro speciali eorundem Lemburgensium incolarum consolacione ac melioracione et vendicione exponere tenebuntur.
Quasquidem eciam merces predictas, si vendere ibidem non possent, tunc soluto iusto, condigno et consueto theloneo cum eisdem mercibus libere et absque cuiusvis hominis cuiuscunque status vel condicionis impedimento Tarthariam et ad quasvis Thartarie partes quocienscunque et quandocumque ipsis opportunum et expediens fore videbitur vel eorum beneplaciti fuerit, transire debeant et poterint et redire in civitatem Lemburgensem prenotatam, et in reditu iterum in dicta nostra civitate Lemburgensi3 cum ipsorum reportatis seu adductis mercibus de Thartaria ad plenos quatuordecim dies iacere et easdem merces in quantum poterint, ibidem comodosius et utilius vendere sint astricti. Quibus tunc elapsis quatuordecim diebus post dictam reversionem soluto iusto eorum et condigno theloneo, ad propria transire poterint libere vel quo eorundem mercatorum nostrorum fuerit voluntates. Volumus insuper et decernimus, quod omnes litere nostre aut genitricis nostre predicte ante presens4 privilegium impetrate per dictos Lemburgenses quomodolibet contrarie presentibusnullius sint penitus iugiter efficacie vel vigoris. In cuius rei memoriam presentibus duximus concedendas5. Datum in Wyssegrad in festo beati Martini confessoris, anno Domini millesimo CCCLXXX.
1 В AGZ: orirentur. 2 В AGZ: legittimam. 3 В AGZ пропущено місце prenotatam, et in reditu iterum in dicta nostra civitate Lemburgensi. 4 В AGZ: prius. 5 В AGZ: concedendum.
ім’я Господа амінь. Ми, Людовик, Божою ласкою (титулатура). Хочемо, щоб залишилася для вічної пам’яті справа, як сучасним, так і прийдешнім. Розглянувши з нашою королівською прихильністю і милостиво заопікувавшись різними та численними шкодами, незручностями та зубожіннями, які (мають) наші вірні наших королівств Угорщини і Польщі, підпорядковані святій короні міщани і жителі, з причини купецьких перешкод і заборон доріг до татарської дороги[68].
Наші міщани у Львові перед згаданими нашими купцями виправдовують (ці заборони), що були встановлені і започатковані безповоротно добрезваженим і обдуманим нашим рішенням разом з найсвітлішою володаркою пані Єлизаветою, нашою дорогою матір’ю, а також нашими магнатами. Та вирішуємо з певного нашого відома, хочемо цілковито (мати у волі), визначаємо і встановлюємо навічно і незворотньо, що всі і кожний зі згаданих королівств Угорщини та Польщі, наші міщани і жителі - купці будь- якого походження, статусу і роду, які приходять зі своїми речами і товарами у згадане наше місто, повинні показати міщани і жителі наших королівств Угорщини і Польщі торгове свідчення, гідне довір’я, що до повних 14 днів зі згаданими своїми товарами у згаданому місті Львові залишалися, спеціально для заспокоєння, а також задоволення і продажу (товарів) львівським жителям. Ті ж згадані товари, якщо продати там не змогли, тоді єдине, належне, гідне і звичайне мито з цих товарів (сплативши), вільно і без перешкоди будь-якої людини, якого б стану чи походження не були, до Татарії і будь-якої її частини татарського краю стільки разів при їхній добрій волі повинні і можуть транспортувати і повертатися у вищезазначене місто Львів і кожного разу можливість і торгове звільнення нехай мають. І при поверненні знову в згадане наше місто Львів зі своїми відвезеними чи привезеними товарами з татарського краю, до повних 14 днів ці товари стільки можуть тримати, поки зручно і корисно не продадуть у зв’язаному вигляді. Коли мине 14 днів після згаданого повернення, єдине, належне цьому і співмірне мито (сплативши), для власного переїзду можуть бути вільними, до такої міри, наскільки наші купці матимуть бажання. Нарешті, хочемо і вирішуємо, що всі наші грамоти чи (грамоти) згаданої нашої матері, отримані згаданими львів’янами раніше даного привілею, що якимось чином суперечать даній грамоті, хай будуть у той же час цілком недієвими і неміцними. Для пам’яті справи вирішили даній (грамоті) надати чинність. Дано у Вишеграді на свято блаженного Мартина сповідника, року Божого 1380.