1634 р., жовтня 25, Львів Владислав IVпродовжує навічно дане його батьком Сигизмундом ІІІ на 20 років право збирати оплати т. зв. штукове або вузлове з усіх людей, що привозять або вивозять товари зі Львова; райцям і бурмистру призначає з цього збору 200 злотих в рік
Ориг.: ЦДІАУЛ. - Ф.131, спр.693. Пергамент: 31,1x49,2 + 14,1 см. Написи: “Pro cancel- lariatu illustris et magnifici domini Thomae de Zamoscio Zamoyski. Regestratae. Stanislaus Siedlecki subscripsit” (XVII), “Vladislai Quarti regis.
Ex parte proventus civilis sztukowe in perpetuum donati, anno Domini 1634”, “Feria quarta post dominicam Oculi quadragesimalem proxima, anno Domini millesimo sexcentesimo octuagesimo sexto privilegium intro contentum ad acta castrensia capita- nealia Leopoliensia per oblatam porrectum, susceptum et inductum. Stanislaus Jarecki” (XVII). На шовковому малиновому шнурку у бляшаній коробці печатка: Gum., XXIV, №94.Облята: ЦДІАУЛ. - Ф.9, оп.1, спр.396, арк.324-327.
Коп.: MK, 180, k.35v-36v; ЦДІАУЛ. - Ф.52, оп.2, спр.614, арк.87-88, спр.646, арк.185-187зв.
Регест: Каталог, №834.
ladislaus IV Dei gratia rex Poloniae, magnus dux Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, Livoniae, Smolenscie, Czernichovieaque, necnon Sueccorum, Gottorum Vandalorumque haereditarius rex1. Significamus praesentibus litteris nostris, quorum interest, universis et singulis. Civitatis nostrae Leopoliensis, quam palatinatibus Russiae provinciisque annexis, decori et ornamento esse merito censemus, incrementis et ornamentis, ex animo favemus, perspecta enim ipsorum ac illibata erga principes fides, constans in propulsandis Tartarorum incursionibus fortitudo, indefessum publici boni promovendi studium ac peculiaris erga nos devotionis affectus, iure merito id a nobis exposcunt. Cum enim nos debellato aut domito septentrione Moschorumque tyranno, ad petendam et trium ingentium ducatuum regno provinciisque nostris, in perpetuum resignatione emendam pacem adacto, contra Christiani nominis hostem Turcam, pacis praeterito anno initae violatorem, arma victoreque exercituum movissemus adque fines regni nostri progredientes civitatem eandem Leopoliensem intraremus, ea nos promptitudine ac debita regi suo veneratione devotioneque excepit, ut et triumphalium honori regio dicatarum et erectarum magnificentia et civium obviam nobis honorificem prodeuntium maxima frequentia cum nobilissimis Europae civitatibus certare velle videretur.
Caeterum cum privatim spectabiles proconsul et consules, advocatus et scabini totiusque communitatis nomine quadraginta viri nobis exposuissent, publicas et privatas eiusdem civitatis facultates continuis tot annorum, belli aut temporum calamitatibus, Tartarorum pene anniversariis ancursionibus, ita attenuatus esse, ut nec bona ad residentiam officii consularis spectantia incursione hostili aut militum rapinis desolata ac exhausta, in pristinum statum redigi, nec munitiones civitatis ingentibus sumptibus erigi ceptae, continuari, nec antiqua pro publicis civitatis eiusdemnecessitatibus aut conferenda insigni pecuniae summa, quam tempore serenissimi parentis nostri desideratissimi pro dissovenda exercitus Pruthenici confoederatione obtulerunt, contracta debita exolui possint, nisi accedente regiae nostrae liberalitatis adiumento, quam ut ad praesens ipsis testaremur sentiantque nos erga eosdem optime animates esse, faciendum nobis duximus, ut ad supplicationem omnium eiusdem civitatis ordinum diploma serenissimi parentis nostri, super exactionem sztukowe dictum, ad decursum viginti annorum concessam ampliaremus ac exactionem illam perpetuis temporibus civitati Leopoliensi conferremus, prout quidem necessitati et rationibus publicis eiusdem civitatis subvenientes, id ipsum facimus ac memoratae civitati damus perpetuisque temporibus conferimus, ita ut ab omnibus externis hominibus et mercatoribus, tam regni nostri, quam magni ducatus Lithuaniae dominiorumque nostrorum incolis, quibusvis et cuiuscunque gentis, nationis, status, ritus et conditionis (equestris ordinis exceptis) in civitatem eandem venientibus et hinc redeuntibus seu potius eorum mercibus, omnis generis per frusta vulgo sztukowe seu wzowe dicta quocunque tempore in civitatem Leopoliensem, advehi et evehi solitis, videlicet, od belli, fassy, skrzinie, beczki, kity, wza, massi, wantucha aut quocunque nomine et vocabulo nuncupatis et nuncupandis sive in globum ligatis sive sparsim in curribus distinctis aut separatim dispositis, grossos sex, recipiant.
Tum etiam a cuiusvis frumenti tunna vulgo koda dictum quicunque homines et revenditores (mercatoribus tamen et civibus Leopoliensibus ius civitatis et possessionem habentibus intra muros civitatis contentis exceptis) caristiam civitati inducentes, extra civitatem evehi solita, similiter per grossos tres vigore praesentis privilegii nostri iuxta ordinationem et contractus eo nomine fieri adhiberique solitos ac circa exactionem praesentem usu receptos, in perpetuum pendant ac persolvant. Hoc specialiter adnexo, quod non nisi post expirationem anterioris per divum progenitorem nostrum concessi, diplomatis, praesens hoc nostrum, vim et robur sit habiturum et obtenturum. Ex qua quidem praesenti diplomate nostrae, concessa exactione, spectabilibus proconsuli et consilibus civitatis eiusdem summam ducentorum florenorum Polonicalium annuatim percipiendam assignamus, quam quotannis ex proventu eiusdem exactionis sztukowe percipere et inter se divident in usumque suum applicabunt. In cuius rei fidem praesentes manu nostra subscriptas sigillo regni communicari iussimus. Datum Leopoli die XXV mensis Octobris, anno Domini MDCXXXIV, regnorum nostrum Poloniae secundo, Sueciae vero tertio anno.Vladislaus rex.
Petrus Gembicki secretarius maior manu propria.
В оригіналі залишено місце для вписання імені та титулатури короля.
ладислав IV, Божою ласкою {титулатура). Даною нашою грамотою повідомляємо всім і кожному, кому необхідно. Сприяємо від душі зростанню та славі нашого міста Львова, яке у приєднаних воєводствах і провінціях Русі заслужено ми вважаємо прикрасою та оздобою; розглянувши уважно їх (міщан) бездоганну вірність щодо володарів, стійку мужність у відбитті нападів татар, невтомні старання для зростання громадського добра і надзвичайне відчуття обов’язку до нас, тому із заслуженим правом це від нас вимагають (міщани). Коли ми, закінчивши війну, тобто втихомиривши північного московського тирана*, який був змушений до проханого, купленого миру і вічної відмови від трьох великих князівств королівства і наших провінцій; ми переможне військо рушили проти “турка”, ворога християнського імені, що минулого року започаткований мир порушив, підійшовши до кордонів нашого королівства, в те місто Львів вступили; (місто) виявило щедру і належну своєму королю пошану і присвяту, як щедрістю священних і мужніх рис переможця для королівської честі, так і максимальною кількістю людей, що вийшли на зустріч з почестю для нас; як бачиться нам, (місто) може прагнути суперничати з найшляхетнішими містами Європи.
Але коли приватно знамениті бурмистер і райці, війт і лавники, “сорок мужів” від імені всієї громади міста представили нам, що публічні та приватні маєтки того міста постійно багато років і в часи нещасть, майже щорічних набігів татар так зменшилися, що будинки, які прилягають до резиденції міського уряду, знищені і спустошені через ворожий напад або військовий грабунок, та (їх) до попереднього стану не повернути; укріплення міста, які з великими втратами почали зводитися, не можна продовжити; давню зібрану грошову суму для громадських потреб того міста, яку в час (правління) найяснішого нашого дорогого батька на виплату війську Прусської конфедерації** внесли, за належним контрактом не можуть сплатити, якщо не буде допомоги нашої королівської доброти, яку до сьогодні ми їм засвідчували. І щоб вони мали щодо нас найкраще відчуття, ми вважали, що слід на прохання всіх станів того міста розширити диплом найяснішого нашого батька щодо податку, званого штукове, наданого на 20 років, і цей податок надати на вічні часи місту Львову; відповідно, допомагаючи в потребі і в громадських вигодах того міста, це робимо та згаданому місту даємо і на вічні часи надаємо так, щоб отримували і стягували від всіх купців, як чужинців, так і своїх, людей будь-якого роду, нації, обряду і походження (за винятком шляхти) чи краще від її товарів, усіх видів і родів, штукове або вузлове, які в будь-який час у місто Львів звичайно прибувають і приїжджають, від тюків, цебер, скринь, бочок, кіт, вузлів, штук, маси, лантуха, яким би найменуванням не звалося чи буде названим, або від зв\'язаних чи розсипано, окремо розміщених (товарів) на возах - хай отримають 6 грошів. Також і від всякої бочки збіжжя, званою по-простому колодою, що деякими перекупниками звичайно поза місто вивозиться, приносячи місту дорожнечу, - по 3 грошів (за винятком львівських купців та міщан, які мають міське право та нерухомість всередині мурів) згідно з даним нашим дипломом навічно хай платять
і сплачують. Додаємо таке спеціально, що тільки після закінчення дії попереднього диплома, наданого нашим божественним батьком, ця наша дана грамота матиме і отримає силу й міць. З цього податку, наданого нашим даним дипломом, знаменитому бурмистру і райцям того міста суму в 200 польських злотих кожного року асигнуємо, яку щороку з того прибутку податку “штукове” хай отримають і між собою поділять та на свою користь використають. Для довіри до цієї справи дану (грамоту) нашою рукою підписали і наказали королівською печаткою засвідчити. Дано у Львові 25 жовтня, року Божого 1634, нашого панування у Польщі - 2, Швеції - 3 року.
Владислав, король.
Петро Гембіцький, старший секретар, власною рукою.
* “втихомиривши північного московського союзу“ - мається на увазі підписання Полянівського миру 1634 p. з Московською державою.
** Прусська конфедерація - див. примітку до док. №180.