1660 р., жовтня 16, Самбір Ян Казимир продовжує на 4 роки звільнення міста Львова від сплати всіх податків, окрім акцизи, яке було надане за сеймовими конституціями 1649 р. і 1658 р.
Ориг.: ЦДІАУЛ. - Ф.52, оп.1, спр.110, арк.134. Папір: 21,3x32,5 см. Напис: “Prorogatio libertatiey miastu Lwowu iuxta constitutiones regni 1649 et 1658 do lat czterech, anno 1660” (XVII).
На папері під текстом, і захоплюючи текст, відтиснена печатка: Gum., XXVII, 107.
an Kazimierz z Bozey laski krol Polski, wielkie xi^ze Litewskie, Ruskie, Pruskie, Mazowieckie, Zmudzkie, Inflantskie, Smolenskie, Czerniechowskie a Szwedski, Gotski, Wandalski dziedziczny krol. Oznaymuiemy ninieyszym pisaniem naszym, wszem wobec y kazdemu zosobna, komu to wiedziec nalezy. Jakozmy miasto nasze Lwow w roku tysiacznym szescsetnym czterdziestym dziewi^tym przez constitute seymow^, takze osobliw^. blisko przeszlego seymu koronnego, constitute y rescryptem naszym od wszelakich rzeczypospolitey podatkow do lat czterech uwolnili, tak y teras bardzo wiadome maec wielkie odwagi, y koszty, ktore na rozne okupy pod czas ci^szkiego oblezenia Kozackiego, Moskiewskiego y W^gierskiego, dotrzymuec nam wiernego poddanstwa, stateczney y nigdy nienaruszoney wiary, lozeli, a oraz stosuec si§ do constitutiey wyzey wyrazonych, tosz miasto nasze Lwow, miesczan, kupcow y wszytkich obywatelow Lwowskich mieyskiey jurisdictiey podleglych od tychze wszytkich rzeczypospolitey podatkow, mianowicie od placenia poglownego od siebie, czeladzi mieyskiey y tych wszytkich, ktorzy kolwiek, tam w miescie, iako y na przedmiesciach pod jurisdicte mieysk^. zostae, wi§c y od placenia poborow, podymnych, soszow, koronaceynych y podwodnych pieniedzy y innych wszytkich publicznych contributiey, podatkow y ci^zarow iakim kolwiek imieniem nazwanych, teraz uchwalonych y ktore na potym uchwalone b^d^. (oprocz accyzy, ktora tey libertatiey podlegac nie ma) ex senatus consulto tym rescriptem naszym uwolnic y libertate do lat czterech prorogowac umyslelizmy, iakosz y proroguiemy y teraznieyszym listem naszym od wsytkich wzwyz mianowanych podatkow u(walniamy).
Co do wszytkich, komu to wiedziec nalezy, osobliwie iednak wielmoznego podskarbiego koronnego, takze poborcy, exactorow ziemie Lwowskiey podatkow publicznych, tudziesz urz^dow tamecznych wszelakich,vigore laudi seymiku partykularnego, postanowianych y ordynowanych, donosz^c wiadomosci, rozkazuiemy, aby pomienione miasto nasze Lwow, miesczan, kupcow y wyzey pomienionych wszytkich obywatelow przy constitutiach przerzeczonych y teraznieyszey libertatiey naszey cale y nienaruszenie (cassui^c przytym, znosz^c y annihilui^c wszytkie, iezliby si§ iakie wzgled^m pomienionych constitutiey y podatkow publicznych, w ktorym kolwiek s^dzie y urz^dzie znaydowaly abo stanely condemnaty) zachowali dla laski naszey y pod ostrosci^. win na contraventorii praw koronnych uchwalonych. Na co dla lepszey wiary przy podpisie r§ki naszey piecz^c koronn^. przycisn^c rozkazalizmy. Dan w Samborze dnia XVI miesi^ca Pazdziernika, roku Panskiego MDCLX, panowania krolewstw naszych Polskiego XIII, Szwiedskiego XIII roku.
Jan Kasimierz krol.
Andreas Miaskowski. Ad presentem regens cancellarii regiae. Prorogatia libertatiey miastu Lwowu.
н Казимир, Божою ласкою король (титулатура). Даною нашою грамотою повідомляємо усім загалом і кожному зокрема, кому необхідно знати. Ми якось наше місто Львів у 1649 році звільнили нашою сеймовою конституцію, також особливо конституцію недавно минулого коронного сейму та нашим рескриптом від усіляких державних податків на чотири роки; так і тепер, знаючи багато про відвагу та кошти, які склали (міщани) на різні відкупи під час тяжких козацької, московської та угорської облог, дотримуючись вірного нам підданства, статечної та ніколи не порушеної вірності, а також повертаючись до вищеназваних конституцій, те наше місто Львів, міщан, купців та всіх львівських жителів, підлеглих міській юрисдикції, від тих всіх державних податків, а саме аід сплати поголовного від себе, міської челяді і тих усіх, які всюди, як в місті, так і на передмістях під міською юрисдикцією залишаються, отже від сплати поборів, подимних, шосів, коронаційних грошей та від підвод та інших усіх публічних контрибуцій, податків та тягарів, яким би іменем не називалися, що тепер ухвалені і які потім будуть ухвалені (крім акцизу, яка цьому звільненню не має підлягати), при консультації з сенатом, тим нашим рескриптом вважали звільнити та продовжити звільнення до чотирьох років, відповідно й продовжуємо і даною нашою грамотою від усіх вищезгаданих податків звільняємо.
Стосовно всіх, кому це необхідно знати, однак особливо вельможному коронному підскарбію, також збирачам публічних податків Львівської землі, також всіляким тим урядам, що згідно з ухвалою партикулярного сейму є поставлені і встановлені, доводимо до відома, наказуємо, щоб згадане наше місто Львів, міщан, купців і вищеназваних усіх жителів при згаданих конституціях у даному нашому звільненні цілком та непорушно (при тому скасовуючи, відміняючи та знімаючи всі засудження, які були або будуть в будь-якому суді або уряді, якщо (суперечні) згаданим конституціям та (збору) публічних податків) зберегли задля нашої ласки і під суворістю кар, ухвалених на порушників коронних прав. Для чого на краще довір’я з підписом нашої руки наказали коронну печатку притиснути. Дано в Самборі 16 жовтня, року Божого 1660, панування наших королівств: польського - 8, а шведського - 13 року.Ян Казимир король.
Андрій Мясковський, дотепер регент королівської канцелярії. Продовження звільнення міста Львова.
* Див. VL. - T.V - S.135.
** Акциз - міський подоток, що визначався від обороту у вигляді відсотку вартості товарів, проданих на ринку.
1661 р. (?), травня 30, Варшава Ян Казимир за заслуги в боротьбі з ворогами Речі Посполитої зрівнює Львів і його мешканців в правах і вільностях з Краковом та Вільнюсом, за якими вони зрівнюються з шляхтою, можуть купувати земельні маєтки і мають право через своїх делегатів підписувати обрання королів
Ориг.: ЦДІАУЛ. - Ф.131, спр.752. Пергамент у вигляді зошита з шести аркушів, розміром: 37x26,7 см. в обтягнених червоним атласом напівтвердих обкладинках. Ініціал “N“. Написи: “Feria quarta post dominicam Rogationum proxima, anno Domini millesimo sexcentesimo septuagesimo sexto. Ad personalem nobilium et spectabilium Alberti Kupinski proconsulis, Joannis Stephani de Ryppa Ubaldini consulis civitatis sacrae regiae maiestatis Leopoliensis in Russia praesentis diplomatis serenissimi divae memoriae Joannis Casimiri regis Poloniarum, civitati praesenti adaequando eandem libertatibus praecipuarum civitatum Cracoviensis in Minori Polonia et Vilnensis in Magno Ducatu Lithuaniae gratiose collati, oblationem officium praesens castrense capitaneale Leopoliense praesens diploma serenissimi divae memoriae Joannis Casimiri regis Poloniarum civitati praesenti Leopoliensi super libertates inde tum suscepit et actis suis ingrossari fecit.
J. Ab. V.” (XVII), “Cancellariatu illustrissimi et reverendi in Christo patris domini Nicolai in Pramow Praїmowski episcopi Luceoriensis et Brestensis, supremi regni cancellarii, abbatiae Sieciechoviensis perpetui administratoris, ad ecclesiam sancti Michaelis in arce Cracoviensi praepositi” (XVII). Печатка відсутня.Транс.: ЦДІАУЛ. - Ф.131, спр.776 (див. док. №199).
Коп.: ЦДІАУЛ. - Ф.52, оп.1, спр.135, арк.11-13зв; ЛНБ. - Ф.5 (Осолінських), спр.515, арк.36-39.
Опубл.: Zimorowicz, s.330-337; Jawor., s.52-56.
Регест: Каталог, №916.
Перекл.: Jawor., s.57-59 (польський).
n nomine Domini amen. Ad perpetuam rei memoriam. Nos Ioannes Casimirus Dei gratia rex Poloniae, magnus dux Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, Kiioviae, Wolhyniae, Livoniae, Smolensciae, Czerniechoviaeque, necnon Svecorum, Gottorum, Vandalorumque haereditarius rex. Significamus praesentibus litteris nostris, universis et singulis, cuiuscunque status et conditionis hominibus, nunc et post futuris. Eam esse omnibus imperatoribus, regibus et coronatis
principibus a supremo regnatore hominum Deo, concessam praerogativam et supra alios mortales vicariam datam potestatem, ut non solum in armamentariis suis ad subiugandos hostes et continendos in obsequio rebelles, bellica servent instrumenta, verum etiam ad remunerandos fideles subditos in gazopliilaciis suis, laureas habeant et palmas, talique ratione maiestatem suam, hinc poenis armatam, inde praemiis ornatam, hostibus quidem formidabilem, amicis vero faciant amabilem. Quod utrumque sub felicibus regis regum auspiciis. Nos quoque qua pace, qua bello, domi forisque praestare et exequi conati sumus et maiori in parte pro viribus nostris praestitimus. Et bellicas quidem expeditiones nostras felices successus sub signis propitii numinis sortitas esse, si quidem1 hostiles exercitus pars caesi, pars fugati, partim acceptis conditionibus in gratiam recepti, vel nobis tacentibus abunde loquuntur, multae provinciae postliminio sub ditionem nostram revocatae longum fatebuntur, signa de hostibus rapta hucusque recognoscunt.
De nobis vero et de regno nostro bene meritis praemia et decora per nos collata, multi in amplissimum ordinem equestrem recepti, multi annulis more nobilitatis Romanae a nobis donati fatentur, neque posteri eorum conticescent. Sola Leopolis ornamentum munimentumque primarium Russiae, ore totius regni apellata, prolixae fidelitatis, constantiae, promptitudinis suae, toties nobis Reipublicaeque Polonae evidentibus approbatae argumentis, debita exspectat stipendia, quotidie maiestati nostrae regiae irremunerata representans merita. Etenim creperis hisce belli temporibus, vel ipsa pace saevis, non una tempestas, regno nostro iam impendens, ad tres scopulos, urbi Leopoliensi per summum in terris Christi vicarium pro insigni datos, allisae, tumentes suos fluctus fregit. Non uno telo manu 1inimica in perniciem aquilae Lechicae iacto, leo gentilitius civitatis eiusdem se induit. Leopolis suquidem, servilem rebellionem Cozacorussicam, e militia Zaporohiana Tartaricaque ante annos duodeviginti in immensum auctam, iamque per ruinas aliarum urbium oppidorumque in excidium nominis Poloni caeco impetu ruentem, obiectu fortunarum suarum detinuit et cum vires eius insanas ferro perfringere non posset, auro emollivit, mora fatigavit. Postmodum iteratis vicibus, totam Russiam, in exitium suum per eosdem Cosacos ante decennium excitam et supra legiones domesticas, numerosas pedestres equestresque copias, e Moschis, Lappis aliisque barbaris gentibus, vel ipsa hyeme sua armatis, conflatas secum trahentem et frustra sacramentum iusiurandi in nomen ducis Moschoviae qua minis, qua promissis extorquere a se tentantem, animose reiecit fidemque nobis, semel datam, ad ultimum servavit. Porro novum Attilam Transylvanum, cum Hunnis redivis et incondita latronum multitudine, urbi suae per integrum mensem incubantem, quam gloriosae idem leo Roxolanus occursu suo, ab ipsis portis retro egerit, sanguinemque potius civium suorum ad oblitteranda pacta defectionis sibi oblata, quam atramentum ad subscribenda obtulerit et fidem nobis iuratam salute propria potiorem duxerit, non modo annales domestici, sed fasti etiam aeternitatis post futuris seculis enarrabunt. Iam vero caetera civitatis eiusdem nobis reipublicaeque nostrae praestita obsequia, quia pene quotidiana et obvia, longa non indigent commemoratione. Siquidem Leopolis, in limine Poloniae Russiaeque velut malleum inter et incudem posita, utriusque provinciae casibus exposita, ambarum experta est fortunam. Etenim aliis civitatibus regni, procul a Marte eiusque fulminibus degentibus, sola Leopolis castra nostra, primum ad Zborow, postmodum ad oppidum Beresteczko sita, illa quidem re cibaria large subministrata refecit, haec autem vehiculis ad deportandas machinas bellicas opportune iuvit et, quod caput, fortunis regni, assiduis bellorum incommodis, attritis et extenuatis, sola Leopolis aliquoties subvenit, lacunasque aerarii publici, aere collatitio explevit, qua subitaria largitate eius ieiunus exercitus vinculis, quibus se ob stipendia non persoluta benevole induerat, exsolutus, liberis passibus in patriae defensionem processit. Haec itaque rara et insolita civitatis Leopoliensis merita, rara et insolita a nobis exegerunt decora, ut tandem aliquando, tot tantasque virtutes eius regnatrice manu nostra coronemus. Quapropter de plenitudine potestatis nostrae regiae et consensu omnium ordinum regni, ad comitia generalia Varsaviam congregatorum accedente, eandem civitatem Leopoliensem eiusque omnes cives et incolas Catholico Romani, Armenici et Graeci ritus (dummodo legitime iuxta iura et consuetudinem eiusdem civitatis nobis et successoribus nostris sacramento fidelitatis obstricti et devoti sint) eorumque legitimos posteros et liberos ex successura serie nascituros, omnes et singulos virtutibus praestantes atque vitam modo honestiori agentes2 in iuribus, libertatibus ac praerogativis Cracoviensis et Vilnensis civitatum (quantum ad iura libertatis ac titulos nobilitatis spectat) adaequamus, assimilamus iisdemque praerogativis, quibus memoratae civitates, Cracoviensis et Vilnensis hucusque gaudent, gaudere ac perfrui perpetuis temporibus debere sancimus, statuimus et declaramus. Vigore cuius adaequationis et ad iura praerogativasque equestris ordinis admissionis, memorati cives Leopolienses, electioni serenissimorum regum Poloniae per duos ex magistratu consulari ad id electos et designatos interesse eidemque subscribere, in conventibus regni generalibus et particularibus locum internuntios3 habere, serenissimos reges Poloniae, pro tempore existentes, cum nuntiis terrestribus per osculum manus regiae salutare iisdemque valedicere, bona terrestria tam in regno dominiisque eidem annexis, quam in magno ducatu Lithuaniae iure haereditario, obligatorio, vel alio quovis contractu licito et legitimo emere, acquirere et ad instar nobilitatis Polonae (oneribus reipublicae per omnia salvis) possidere iterumque eadem bona vendere aut obligare vel modo alio quovis a legibus permisso alienare caeteraque omnia, 1icet hic non expressa, pro expressis tamen habenda, iure et praerogativa civitatum Cracoviensis et Vilnensis, pari nec dissimili, sine cuiuspiam contradictione et impedimento, agere, tractare, perficere, plenam et omnimodam facultatem et potestatem habebunt, constitutione regni in comitiis generalibus in anno millesimo sexcentesimo quinquagesimo octavo, tum etiam in conventu generali in anno millesimo sexcentesimo quinquagesimo nono celebratis, hocque diplomate nostro ad praemissa (nihil tamen antiquis iuribus, praerogativis et immunitatibus civitati Leopoliensi servientibus per praesentes derogando) mediantibus. In cuius rei fidem praesens diploma manu nostra subscripsimus et sigillo maiestatis nostrae in firmius testimonium communiri iussimus. Actum et datum Varsaviae in conventu regni generali, die [...] mensis [...] anno Domini MDC [...] regnorum nostrorum Poloniae [...], Sveciae [...]4 anno. Praesentibus reverendissimo, reverendis, illustrissimo, illustribus, venerabilibus, magnificis et generosis: Venceslao comite de Leszno archiepiscopo Gneznensi, legato nato, primate, primoque principe, Ioanne Tarnowski archiepiscopo Leopoliensi, Andrea Trzebicki Cracoviensi duceSeveriae, Casimiro Floriano duce de Klewan, Czartoryski Vladislaviensi et Pomeraniae, Ioanne Dowgiaіo Zawisza Vilnensi, Alberto Tolibowski Poznaniensi, Ioanne Gembicki Plocensi, Ioanne Stephano Wydzga Varmiensi et Sambiensi, Nicolao in Prazmow Prai\'mowski Luceoriensi et Brestensi, supremo regni cancellario, Stanislao Sarnowski Praemyslensi, Adamo Koss Culmensi et Pomeraniae, Thoma Lezycski Chelmensi, Thoma Uieyski Kiioviensi, Georgio Bialozor Smolenscensi, episcopis, Stanislao a Potok in Podhayce Potocki Cracoviensi, supremo exercituum regni duce, Carolo Grudzinski Poznaniensi, Paulo Ioanne Sapieha Vilnensi, supremo exercituum magni ducatus Lithuaniae duce, Petro de Bnin Opalinski Calissiensi, Vladislao comite de Leszno Lancitiensi, Georgio Carolo Hlebowicz generali capitaneo Samogitiae, Ioanne in Zamoscie Zamoyski Sandomiriensi, Hieronimo Wierzbowski Siradiensi, Alexandro Stanislao a Belzec Belzecki Podoliae, Ioanne de Szczekarzowice Tarlo Lublinensi, Stephano a Czarncza Czarniecki terrarum Russiae, Demetrio Ianussio Korybuth duce in Wisniowiec et Zbaraz Beizensi, Andrea a Potok Potocki Braclaviensi, Ioanne Koss Culmensi, palatinis, Stanislao a Popow Witowski Sandomiriensi, Ioanne a Pieskowa Skala Wielopolski Woynicensi, Alexandro Sielski Gneznensi, Andrea Maximiliano Fredro Leopoliensi, Nicolao Bieganowski Camenecensi, Andrea Przyiemski Culmensi, Ioanne Francisco Lubowicki Wolhyniae, Stanislao Sawicki Brestensi, castellanis, Georgio comite in Wisnicz Lubomirski supremo marschalco et exercituum regni duce campestri, Christophoro in Bakszty Zawisza magni ducatus Lithuaniae marschalco, Ioanne Casimiro a Krasne Krasicski supremo regni thesaurario, Christophoro Pac magni ducatus Lithuaniae cancellario, Luca de Bnin Opalinski curiae regni, Theodoro Lacki curiae magni ducatus Lithuaniae marschalcis, Ioanne comite de Leszno regni, Alexandro Naruszowic magni ducatus Lithuaniae procancellariis, Alberto de Pilca Korycinski praeposito generali Miechoviensi, secretario regni maiore, Andrea Olszowski praeposito Poznaniensi, Andrea Morsztyn regni, Cypriano Paulo Brzostowski magni ducatus Lithuaniae referendariis, Valeriano Stanislao Indycki archidiacono Vilnensi, magni ducatus Lithuaniae notario, Theodoro Denhoff’ succamerario regni, Andrea Miastkowski abbate Praemetensi, maioris, Ioanne Gninski succamerario Pomeraniae, minoris cancellariatum regni regentibus, Michaele Casimiro duce in Olyka et Nieswiez Radziwll magni ducatus Lithuaniae pocillatore, nuntiorum terrestrium marschalco, Ioanne Clemente a Ruszcza Branicki dapifero regni, Venceslao comite de Leszno incisore regni, Evaristo Ioanne a Belzec Belzecki capitaneo Wyszogrodensi et camerae nostrae notario, Adamo Kotowicz magni ducatus Lithuaniae notario, Hilario Czyz succamerario Vilnensi, Nicolao Zabicki succamerario Gostinensi, Vladislao Lubowicki iudice generali Cracoviensi, Remigiano de Otok Zaleski pocillatore Poznaniensi, Stanislao Kozuchowski dapifero Calissiensi, Christophoro Zegocki vexilifero Poznaniensi, Martino Debicki vexilifero Sandomiriensi, Ignatio Michalowski capitaneo Krzepicensi, Ioanne Chrapowicki vexilifero Smolenscensi, Andrea a Potok Potocki capitaneo Haliciensi, Casimiro Zapolski dapifero Brestensi, Floriano Orchowski dapifero Chelmensi, Stephano Liduchowski succamerario Krzemenecensi, Alberto Miastkowski vexillifero Novogrodensi, Stanislao Widlica Domaszowski capitaneo Lukoviensi, [...] Rudzinski vexilifero Czerscensi,
Alberto Tomislawski, Adriano Lasocki dapifero Wyszogrodensi, Casimiro Cieciszowski vexillifero Livensi, Thoma Gocіowski iudice terrae Nurensis, [...] Iablonowski notario terrestri Nurensi, Alberto Mleczko capitaneo Mielnicensi, Iacobo Zbnienski iudicae terrae Dobrzynensis, Vladislao de Nagіowice Rey curiae regiae thesaurario, Neokorczynensi capitaneo, Samuele a Prazmow Prazmowski curiae regni5 vexillifero, Mathia Ustrzycki subiudice terrae Sanocensis vicecapitaneoque Praemysliensi, Vladislao Szmeling stabuli regni vicepraefecto, Ioanne Zaleski culinae regni5 praefecto, [...] Breza capitaneo Walecensi, Ioanne Opalinski capitaneo Odolanoviensi, Petro Debinski Cracoviensi, Stanislao a Lipie Lipski Plocensi, Varsaviensi, Bonaventura Madalinski Gneznensi, Casimiro Szczuka praeposito Varsaviensi, Ioanne Malachowski Leopoliensi et Varsaviensi, Nicolao Lezynski Cracoviensi, [...] Zakrzewski, [...] Kotowicz Vilnensi, canonicis, Gabriele a Prazmow Prazmowski notario castrensi Varsaviensi, Casimiro Kotowski iudice terrestri Varsaviensi, Stephano Pracki subiudice Varsaviensi, Iacobo Szwarnicki vicecapitaneo Mariaeburgensi, Ioanne Ignatio Bakowski succamerario Culmensi, Adriano Kitnowski surrogatore Gluchoviensi, Stephano Piaseczenski subdapifero Braclaviensi, Ludovico Woroszyllo vexilifero Zytomiriensi, Chrisostomo Gizycki iudice terrae Wielunensis, Laurentio Kossowski pincerna Lancitiensi, Stephano Niemierzyc succamerario Kiioviensi, Stanislao Zareba iudice Sandomiriensi, Stephano de Wronow Xieski notario et burgrabio castrensi Cracoviensi, Valeriano Potrykowski succamerario Rozanensi, Christophoro Potocki magni ducatus Lithuaniae incisore, Adamo de Rudnik Biskupski capitaneo Wielunensi, Stephano Sarnowski vexillifero Lancitiensi, Christophoro Kawiecki notario terrestri Podoliae, Andrea Sawicki venatore Mielnicensi, Martino Nieborowski Sochaczoviensi, Ioanne Lipski succamerario6 Ravensi, Christophoro Rupniowski tribuno Cracoviensi, Petro Opocki pincerna Lublinensi, Spytkone Pstrokonski dapifero Brostensi, Ioanne Duczyminski venatore Ciechanoviensi, Hieronimo Zaboklicki vexillifero Braclaviensi, Petro Tucholka notario terrestri Pomeraniae, Alberto Opacki succamerario Varsaviensi, Ioanne Zienowicz marschalco Osmianensi, Iacobo Krasinski succamerario Plocensi, Martino de Obory Oborski capitaneo Livensi, Ioanne Pieniazek thesaurario Praemysliensi, Christophoro Antonio Obrynski succamerario Novogrodensi, Stephano Hankiewicz7 secretario nostro et actorum metrices regni decretorumque Woihyniae notario, Stanislao Baczynski cancellariae regni et huius diplomatis notario8, allisque plurimis nobilibus incolis regni et magni ducatus Lithuaniae ad praesentem conventum regni generalem Varsaviae congregatis.
Joannes Casimirus rex. [108]
н Казимир Божою ласкою король (титулатура). Таким є привілей всіх імператорів, королів та коронованих володарів, даний найвищим Паном людей, Богом, щоб не тільки переховували в своїх арсеналах військові знаряддя для подолання ворогів і утримання в покорі бунтівників, але й мали в своїх садах гілки лавру і пальми для нагороди вірних своїх піддданих, і таким чином, свій маєстат, з одного боку оздобивши воєними покараннями, з другого боку - нагородами, зробили страшним для ворогів, а для друзів - приємним. Одного і другого ми під щасливим пануванням короля королів намагалися досягнути, як у мирний час, так і на війні, вдома і закордоном, і в більшій своїй частині, в міру наших сил досягли. Що також нашим воєнним походам був визначений під знаком сприяючої Божої опіки щасливий підсумок, про що ми хоча і промовчали, ворожі війська широко розповідають, частково розбиті, частково розсіяні, частково після підписання умов прийняті до ласки; також будуть свідчити численні провінції, знову повернуті під наше панування, покажуть тут знаки, відібрані у ворогів. Про нас і наше королівство добре говорять ті, що заслужили нагороди і почесті, про те, що багато хто з них був прийнятий до найдостойнішого шляхетського стану, багато за звичаєм римської шляхти отримали від нас перстені; і їхні нащадки про все це не будуть мовчати. Один лише Львів, названий устами цілого королівства оздобою і охороною Русі, що стільки виявив прикладів своєї охочої вірності, сталості і мужності нам і польській державі, чекає на заслужену нагороду, щоденно надаючи нашому маєстату найвигідніші послуги. Тому що в ті небезпечні воєнні часи не одна буря, що загрожувала нашому королівству, падала на три пагорбки міста Львова, що надані йому найвищим на землі намісником Христа на герб, свої збурені хвилі зламала, не один спис, запущений ворожою рукою на згубу лехітського орла, прийняв на себе гербовний лев того міста. Селянське козацько-руське повстання, незмірно побільшене запорізьким та татарським військом, що впало 18 років тому силою руїни інших міст і містечок на знищення польського імені, Львів стримав, кинувши йому в пащу свої маєтності, і хоча силою заліза його численної сили зламати не зміг, пом’якчивши, затримкою втомив. А потім, десять років тому, ціла Русь, підбурена на свою згубу тими ж козаками, а саме чисельні домашні піші і кінні полки та московські, ляпонські, а також інших варварських народів, що тягнули за собою, даремно намагаючися змусити погрозами і клятвами до присяги вірності московському князю, мужньо відкинув і вірність нам, раз заприсяжену, до кінця зберіг. А далі знову, коли новий семигородський Атила з відродженими гунами і незмірним числом грабіжників його мури цілий місяць облягав, так його славний руський лев від нападу перед своїми брамами затримав, жертвуючи йому кров своїх міщан для оборони, а не - чорнило для підписання договорів, і заприсяжену нам вірність вважав вищою за власне добро, про це не тільки домашні літописи, але й хроніки вічності майбутнім століттям розповідають. А вже інші послуги того міста, засвідчені нам і державі, не вимагають довгого згадування, які є майже щоденні; тим більше, що Львів на межі Польщі і Русі, ніби покладений між молотом і ковадлом, є виставленим на нещастя
обидвох провінцій і обидвох (провінцій) зазнав долю. І коли інші міста королівства живуть далеко від Марса і його блискавок, сам Львів наш обоз спочатку під Зборовом поживою щедро забезпечив, а потім під Берестечком активно допоміг підводами для перевезення військових машин. Тільки Львів стільки разів, коли державний скарб внаслідок стількох воєн був вичерпаний, допоміг і пусту публічну казну наповнив зібраним у себе грошем. Внаслідок цієї невідкладної щедрості голодне військо, звільнене від зв’язків, якими з огляду на невиплачення платні зв’язувалося, звільненим кроком спішило на захист вітчизни. Такого роду виняткові та незвичні заслуги міста Львова вимагали від нас виняткової і незвичної почесті, щоб нарешті й так його великі чесноти нашою королівською рукою коронувати. Для цього також з повноти нашої влади і за згодою всіх станів королівства, зібраних на вальному сеймі у Варшаві, те місто Львів і всіх його міщан та жителів римо-католицького, вірменського і грецького обрядів, як довго згідно з прав і звичаїв того міста нам і нашим наступникам будуть зобов’язані присягою вірності, та їх нащадкам в пізнішому поколінні, всіх разом і кожного зокрема, які відзначаються чеснотами і будуть проводити пристойний спосіб життя[109], з правами, вільностями, прерогативами міст Кракова і Вільно, що відносяться до шляхетських прав, вільності та титулів, зрівнюємо і постановляємо, щоб вони тішилися тими самими прерогативами, якими тішаться згадані міста Краків і Вільно, і щоб ними користувалися на вічні часи. Відповідно до того зрівнення і з допущенням до прав і прерогатив шляхетського стану згадані львівські міщани мають право брати участь у елекції милостивих польських королів через двох, вибраних і призначених з раєцького уряду, та її підписувати, на вальних сеймах і сеймиках мають мати місце між послами[110], поцілунком руки вітати і поздоровляти милостивих польських королів разом із земськими послами, земські маєтки як у королівстві, так і краях, приєднаних до нього, як у Великому князівстві Литовському, так правом дідичення, правом застави, як і кожним іншим правом, набувати, продавати і так само як польська шляхта володіє, при збереженні всіх державних тягарів, і навпаки також маєтки продавати або засталяти або якимось іншим способом дозволеним правом позбуватися і понад це мають зі всіх інших тут не згаданих прерогатив міст Кракова і Вільно, але як за згадані мають вважатися, користати таким же чином без нічиєї перешкоди і на підставі конституції королівства вального сейму в 1658 р. і відповідно до даного привілею, однак без жодного обмеження прав, вільностей, привілеїв, що віддавна місту Львову слугують. Для довір’я до справи даний привілей підписали і нашою маєстатичною печаткою для кращого засвідчення наказали скріпити. Діялося і дано у Варшаві на коронному вальному сеймі дня (...), місяця (...), року Божого 16(...), нашого панування у Польщі року (...), у Швеції (...). В присутності (список свідків).
Ян Казимир король.