1460 р., квітня 5, Львів Казимир IV заявляє, що новий податок циза, призначений на термінові потреби держави, сплачується містом не примусово, а добровільно, до того ж лише протягом одного року; після закінчення цього терміну місто від його сплати звільняється
Ориг.: ЦДІАУЛ. - Ф.131, спр.172. Пергамент: 23,6x33,7 + 7,9 см. Ініціал “K“. Написи: “Quod consensus in contribuciones laudatas non debet in sequelam duci, nec civitatis libertatibus nocere.
Casimirus, anno 1460” (XV-XVI), “Declaratio” (XVII). На пергаментному пояску печатка: Gum., XI, №28.Опубл.: AGZ, VI, s.58-59.
Регест: Каталог, №193.
azimims ^с\' 8rac\'a rex Polonie, magnus dux Lithuanie, Russie Prussieque dominus et heres etc. Significamus tenore presencium, quibus expedit, universis, quomodo attendentes et recompensantes fidelium nostrorum vAxv-iffMtl consulum et tocius communitatis civitatis nostre Leopoliensis fidelitatis constantem promptitudinem, qua maiestati nostre in pluribus regni nostri contingentiis diversimode et sepissime facultatibus suis succurrerunt, sed et nunc in danda dacia moderna, dicta czysza, qua ad sollicitas nostras necessitates nostras et reipublice presentes regni nostri animadvertentes nobis et regno benivole subveniunt, volentes igitur propter tam gratam eorum promptitudinem et benivolenciam dubia nonnulla, si que haberent et precipue respectu iurium et privilegiorum ipsius civitatis adimere et auferre, ac ipsos in eisdem magis assecurare, ne ea, que nobis benivole et libere impendunt, nobis ex debito et iure fieri vindicaremus, predictam daciam czysza, quam nobis ex fidei et assistencie puritate in tam extrema nostra et regni opportunitate sponte se daturos obtulerunt, non tanquam ex debito, iure, coaccione, vi et compulsione vel consuetudine impositam vel imponendam, sed tanquam benivole exhibitam, gratanter ab eis acceptavimus promittimusque verbo nostro regio, hanc daciam czysza deinde in ius, consuetudinem continuacionem et laudum introducere nec diutius vel longius eam recipere et levare seu tolli facere, nisi ad unius anni devolucionem inclusive, quo expirante, expirabit et dacio et levacio czysze, liberique erunt dicti consules et incole civitatis nostre predicte post anni iam dicti devolucionem ab omni solucione, dacie sive czysze.
Insuper, ut omne dubium et formido de ipsorum medio tolleretur, nolumus, ut per huiusmodi eorum voluntariam succursionem et oblacionem reipublice accomodam in iuribus aut privilegiis ipsorum, pro tam fructuosa tocius communis boni recuperacione et signanter pro facto Prussie et stipendariorum ibidem expedicione, integritati iurium et privilegiorum ipsorum ullomodo in perpetuum derogetur, sed volumus et promittimus pro nobis et successoribus nostris, quod ipsa eorundem civium nostrorum in ea re subveniendi benivolencia, in augmentum et roboracionem iurium suorum et privilegiorum omniumque in eis contentorum sic veniat et proficiat. In cuius rei testimonium sigillum nostrum est subappensum. Datum in Leopoli feria secunda proxima post dominicam Ramispalmarum, anno Domini millesimo quadringentesimo sexagesimo.Relacio venerabilis Iohannis de Brzesze, doctoris in utroque, archidiaconi Gneznensis, regni Polonie vicecancellarii.
азимир, Божою ласкою (титулатура). Змістом даної (грамоти) , повідомляємо всім, кому необхідно. Нами взято до уваги і ретельно оцінено постійну й очевидну відданість наших вірних райців і всієї . громади нашого міста Львова, яку нашому маєстату (не лише) у
багатьох випадках, що траплялися в різних місцях у нашому королівстві і часто свої можливості виявляли, але і тепер у випадку призначення для нагальних наших потреб і держави нового податку, званого цизою[83], нам і королівству добровільно прийшли на допомогу. За таку їх очевидну і добровільну ласку бажаємо зняти і позбавити деяких їхніх сумнівів, які могли б виникнути, особливо щодо поваги до прав і привілеїв того міста, і щоб більше гарантувати, що вони нам з доброї волі і вільно сплатили, а не з обов’язку та права, ніби ми їх примусили, а згаданий податок цизу дали і запропонували нам з чистоти віри і сприяння, добровільно при крайній нашій і королівства необхідності, не з обов’язку, права, примусу, сили і насилля або звичаю накиненого чи що накидається, але як добровільно запропонованого; вдячно від них (сплату) прийняли й обіцяємо нашим королівським словом, що цей податок цизу далі не будемо вводити у право, довготривалий звичай і ухвалу на довгий і тривалий час, щоб отримувати, стягувати або забирати (податок), хіба що протягом одного року.
Після того, як пройде збирання і стягнення цизи, будуть вільні згадані райці і жителі нашого вищезгаданого міста від всякої сплати податку чи цизи. І нарешті, щоб їх від сумніву і страху звільнити, хочемо через таке їх зручне і добровільне сприяння і пожертву державі у їхніх правах або привілеях для дуже корисного для добра всієї громади повернення (земель)[84], особливо Пруссії, і на платню для військового походу туди, щоб непорушність їхніх прав і привілеїв ніяким чином не обмежувалася. Але також хочемо та обіцяємо за нас і наших спадкоємців, що ця добра воля, виявлена у цій справі нашими міщанами, прибуватиме і досягатиметься зростання і зміцнення всіх їхніх прав і привілеїв. Для засвідчення цієї справи наша печатка є підвішена. Дано у Львові у найближчий понеділок після “Вербної“ неділі, року Божого 1460.За свідченням велебного Йоана з Бжезє, доктора обох прав, гнезненського архидиякона, віце-канцлера Польського королівства.