1548 р., квітня 5, Пйотрків Сигізмунд ІІ підтверджує право сторожів брам збирати при в’їзді до міста від кожного воза чи саней дров, сіна і соломи по одному поліну або в’язці сіна чи соломи
Ориг.: Ц ДАУЛ. - Ф.131, спр.473. Пергамент: 27,9х40,6 + 7,7 см. Ініціал “І“. Написи: “Privi- legium de receptione lignorum in portis civitatis” (XVI), “Anno 1552, quod solis portulanis civilibus servit” (XVII), “Sigismundi Augusti” (XVII), “Feria quarta post dominicam Oculi quadragesimalem proxima anno Domini millesimo sexcentesimo octuagesimo sexto privilegium intro contentum ad acta casrtensia Leopoliensia per oblatam perrectum, susceptum et inductum.
Stanislaus Jarecki” (XVII). На шовковому червоному шнурку фрагменти печатки: Gum., XIV, №50.Облята: ЦДІАУЛ. - Ф.9, оп.1, спр.449, арк.733-735.
Коп.: MK, 80, k.233-233v.
Регести: MRPS, V/1, №1239; Каталог, №545.
n nomine Domini amen. Ad perpetuam rei memoriam. Sigismundus Augustus Dei gratia rex Poloniae, magnus dux Lithuaniae, necnon terrarum Cracoviae, Sandomiriae, Siradiae, Lanciciae, Cuiaviae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Culmensis, Elbingensis Pomeraniae etc. dominus et haeres. Significamus tenore praesentium, quibus expedit, universis et singulis, praesentibus et futuris, harum noticiam habituris. Quod cum detulissent ad nos famati proconsul et consules civitatis nostrae Leopoliensis, suo et totius comunitatis civitatis illius nomine, per nunctios suos, se habere iura et privilegia eis ac civitati ipsi Leopoliensi per divos ac inclitos foelicis memoriae antecessores nostros olim Poloniae reges, signanter vero per divum genitorem nostrum gratiose data et concessa, per nosque approbata et confirmata, quibus eis, omnes libertates, prerogativas, immunitates ac consuetudines in illa civitate ex antiquo tentas et observatas, perpetuo confirmavimus et approbavimus. Promittentes verbo nostro regio eos in ipsis iuribus, privilegiis et consuetudinibus antiquis in aevum integre ac inviolabiliter observare et manutenere ac eis satisfacere non effectu, cum autem illa civitas nostra Leopoliensis a prima sui fundatione et ut humana fert memoria ex antiquo (id quod etiam in aliis civitatibus et oppidis regni nostri servatur) ea prerogativa posita est, quod homines, qui per portas civitatis illam civitatem cum lignis, feno et straminum, curribus et vegis ingrediuntur et adveniunt, solent de singulis curribus pro calefactione et consolatione portulanorum per lignum unum deponere ac tribuere et similiter ligaculum feni et straminum vel si quid accidit, de consuetudine pendere, ratione cuius ipsi portulani obligantur portas civitatis a ceno et luto purgatas servare, hominibusque tam nostris, quam aliorum status utriusque subditorum nostrorum hominibus accessus liberiorem ingressus in civitatem parare, verum quia nonnuli tam nostri, quam aliorum subditorum nostrorum, subditi huiusmodi consuetudini contravenientes, ab huiusmodi ligni depositione, feni et straminum datione iuxta antiquam observantiam et consuetudinem, se eximere nituntur, iuribus et privilegiis, antiquae cum hoc consuetudini contravenientes, ideo nos, qui consuevimus unumquemque subditorum suorum, in iuribus et consuetudinibus ab antiquo tentis, ad instar praedecessorum nostrorum conservare, talem consuetudinem in illa civitate Leopoliensi in portis eiusdem ab antiquo tentam et servatam, ratam et graram habendum approbamus et confirmamus, in perpetuum decernentes, quod quemadmodum antea semper ita et ad praesens et perpetuis temporibus, omnes tam nostri, quam nobilium et aliorum quorumcunque status spiritualis et secularis subditorum nostrum homines, cum lignis et feno straminibusque civitatem Leopoliensem ingredientes, a singulis curribus et vegis per unum lignum et ligaculum feni et straminum, prout ab antiquo fieri consuetum erat, ipsis portulanis seu portarum civilium custodibus, ad utramque portam civitatis ingredientes, pendant et tribuant, tempora in perpetua.
Harum quibus sigillum nostrum est subappensum testimonio literarum. Datum Piotrcoviae, feria quarta post dominicam Iudica proxima, anno Domini millesimo quingentesimo quinquagesimo secundo, regni nostri vigesimotertio. Praesentibus reverendissimo reverendisque in Christo patribus dominis Nicolao Dziergowski archiepiscopo Gnesnensi, legato nato et primate, Andrea Zebrzidowski Cracoviensi, Ioanne Droiewski Wladislaviensi, Andrea Noskowski Plocensi, Ioanne Dziaduski Praemisliensi, Iacobo Uchanski Chelmensi, episcopis, nec non magnificis, generosis et venerabilibus Ioanne in Tarnow castellano Cracoviensi, exercituum regni nostri campestri ac Sandomiriensi, Stryensi Lubaczoviensique, Petro Kmita in Wisnicz, comitibus, Cracoviensi, regni nostri marschalco ac Cracoviensi, Scepusiensi, Praemisliensi Colensique, Ianussio Lathalski Posnaniensi ac Iuniwladislaviensi Schluchoviensique, Martino Zborowski Calissiensi ac Odolanoviensi Schluchoviensique, Ioanne Spithek de Tharnow Siradiensi ac Brzeznicensi, Krzepicensi1, Krzesscheviensi, Ostrzesscheviensi, Ianussio de Kosczielecz Brzestensi ac Bidgostensi Naklensique, Ioanne Dziergowski Masoviae ac vicegerente, palatinis, ac Varscheviensi Nurensique, Erasmo de Krethkow Gnesnensi Pisdrensique, Petro Czrankowski Calissiensi, Andrea Crothkowski Iuniwladislaviensi, Spithek Iordan de Zakliczin Sandecensi regnique nostri thesaurario, Sebastiano Mieleczki Vislicensi, Chmielnicensique, Valentino Dembienski Biecensi burgrabioque Cracoviensi, Ioanne Luthomierski Brzeznicensi, curiae nostrae thesaurario, burgrabio Cracoviensi Lanciciensique, Stanislao a Tharnow Zawichostensi Siradiensique, Venceslao Zaremba Naklensi, castellanis, Ioanne Oczieski regni nostri cancellario, succamerario et burgrabio Cracoviensi, Sandecensi ac Olschtinensi, capitaneis, Ioanne Przerembski Cracoviensi regnique nostri vicecancellario, Georgio Podlodowski Sandomiriensi, praepositis, Philippo Padniewski cantore, Martino Cromero canonico, Cracoviensibus, secretariis nostris et aliis quam plurimis dignitariis, officialibus et aulicis nostris, testibus fidedignis. Datum per manus praefati magnifici Ioannis Oczieski regni nostri cancellarii, succamerarii et burgrabii Cracoviensis, Sandecensis ac Olschtinensis capitanei, sincere nobis dilecti.
Ioannes Oczieski regni Poloniae cancellarius subscripsit.
Relatio magnifici Ioannis Oczieski regni nostri cancellarii, succamerarii et burgrabii Cracoviensis, Sandecensis ac Olschtinensis capitanei.
1 Два рази: Krzepicensi.
ім‘я Господа амінь. Для вічної пам‘яті справи. Сигізмунд Август, Божою ласкою (титулатура). Змістом даної грамоти повідомляємо всім і кожному, кому необхідно, сучасникам і прийдешнім, хто це читатиме. Повідомили нам славетні бурмистер і райці нашого міста Львова через своїх посланців, своїм та іменем всієї громади того міста, що мають права і привілеї, надані їм і тому місту Львову божественними та прославленими, щасливої пам‘яті нашими покійними попередниками, королями Польщі, а особливо ж ласкаво дані й надані божественним нашим батьком, нами схвалені та підтверджені, які їм всі вільності, прерогативи і звичаї, що в тому місті здавна ведуться і дотримуються, назавжди підтвердили і схвалили. Ми пообіцяли нашим королівським словом, що їх у тих правах, привілеях і давніх звичаях на віки цілковито і незворотньо будемо зберігати і дотримуватися
(їх) та дієво задовольняти. У цьому нашому місті від початкового свого заснування і як людська пам‘ять віддавна сягає є визначена прерогатива (це як і в інших містах і містечках нашого королівства дотримуються), що прийнято з людей, які до міста на возах і повозках в’їжджають і прибувають через брами міста з деревом, сіном і соломою, по одному поліну складати і віддавати з кожного воза для розігрівання і підбадьорення сторожів брам, так само по в‘язці сіна або соломи, чи що трапитися, за звичаєм сплатити. З цієї причини ці сторожі брам зобов’язані брами міста від болота та гною очищати; людям як нашим так і іншим, обох станів[89] підданим людям нашого королівства вільний доступ і вхід у місто готувати. Але тому що дехто, як наші (піддані) так і підлеглі інших наших підданих, такому звичаю противляться, від такого складання поліна і давання сіна і соломи згідно з давньою практикою і звичаєм прагнуть звільнитися противлячись правам і привілеям, що є віддавна разом з цим звичаєм.
Тому ми, що маємо звичай зберігати кожного з наших підданих в правах і звичаях, що віддавна велися, за взірцем наших попередників такий звичай у тому місті Львові, що при його брамах віддавна вівся і дотримувався, маючи за непорушний і певний, схвалюємо і підтверджуємо назавжди. Вирішуємо, що завжди перед цим і до тепер та на вічні часи всі, як наші люди, так і (підлеглі) шляхти та будь-якого положення наших підданих, духовних і світських, що з деревом, сіном і соломою в місто Львів в‘їжджають, від кожного возу і повозки міста мають сплатити і відати на вічні часи по одному поліну і в‘язці сіна та соломи тим сторожам брам чи воротарям, в‘їжджаючи до однієї з двох брам, згідно з тим, як віддавна було прийнято. Для засвідчення цієї грамоти наша печатка є підвішена. Дано у Пйотркові у найближчу середу після неділі “Юдіка”, року Божого 1552, нашого панування - 23, у присутності (список свідків). Дано через руки згаданого вельможного Йоана Оцєського, канцлера нашого королівства, краківського підкоморія та бурграбія, сандецького та ольштинського старости, щиро нам милого.Йоан Оцєський, канцлер Польського королівства, підписав.
За свідченням вельможного Йоана Оцєського, канцлера нашого королівства, краківського підкоморія та бурграбія, сандецького та ольштинського старости.